Projekt nowelizacji ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów

Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów. Zakłada on m.in. lepsze warunki życia dla Polaków mieszkających w budynkach z wielkiej płyty oraz pomoc dla samorządów w prowadzeniu remontów mieszkalnych budynków komunalnych. Ponadto środki z Funduszu Termomodernizacji i Remontów dotrą do większej liczby odbiorców. Rozszerzony zostanie zakres prac, na które można otrzymać wsparcie. Nowe przepisy mają przyczynić się do zmniejszenia ubóstwa energetycznego.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów służy zwiększeniu efektywności interwencji publicznych realizowanych ze środków Funduszu Termomodernizacji i Remontów, funkcjonującego na obecnych zasadach od 2009 r. Zgodnie z Narodowym Programem Mieszkaniowym Fundusz jest jednym z instrumentów finansowych realizacji działania priorytetowego pn. “Wsparcie realizacji przedsięwzięć poprawiających stan techniczny istniejących zasobów mieszkaniowych i warunki zamieszkiwania, w tym jako jeden z aspektów zintegrowanych projektów rewitalizacji, przywracających funkcje mieszkaniowe na obszarach zurbanizowanych i zdegradowanych społecznie” (działanie H). Jest to główny instrument przyczyniający się do realizacji celu 3. Poprawa warunków mieszkaniowych społeczeństwa, stanu technicznego zasobów mieszkaniowych oraz zwiększenie efektywności energetycznej. W ramach realizacji tego celu do 2030 r. planuje się zmniejszenie liczby osób mieszkających w warunkach substandardowych o ok. 2 mln osób (z 5,3 do 3,3 mln).

Warto podkreślić, że działania mające na celu poprawę stanu technicznego zasobów mieszkaniowych i poprawę warunków mieszkaniowych społeczeństwa przyczyniają się równocześnie do realizacji innych priorytetów rządu, takich jak:

• poprawa efektywności energetycznej,
• walka ze zjawiskiem smogu,
• walka z ubóstwem energetycznym.

Potrzeba przeprowadzenia nowelizacji wynika z oceny skutków funkcjonowania w okresie ostatnich 10 lat zasad udzielania wsparcia na termomodernizację i remonty oraz ich wpływu na poprawę stanu technicznego budynków. Na konieczność tę wskazuje w szczególności Raport z przeglądu funkcjonowania ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów w latach 2009-2016, przygotowany w 2017 r. w dawnym Ministerstwie Infrastruktury i Budownictwa, a także opublikowany w 2019 r. przez Instytut Techniki Budowlanej dokument “Budownictwo wielkopłytowe. Raport o stanie technicznym”.

Nowelizacja przepisów stanowi odpowiedź na następujące problemy:

• niezadowalający stan techniczny ścian zewnętrznych budynków wykonanych w technologii wielkopłytowej, wymagający interwencji w przypadku wykonywania docieplenia,
• zmiana uwarunkowań prawnych, ekonomicznych i środowiskowych, w związku z którymi powinno się promować głęboką termomodernizację i kompleksowe prace termomodernizacyjne,
• konieczność wsparcia samorządów gminnych w przedsięwzięciach poprawiających stan techniczny mieszkaniowych zasobów komunalnych,
• zwiększenie efektów działań wspierających remonty budynków,
• ograniczenia w dostępności premii kompensacyjnej.

Nowe regulacje przewidują:

• wprowadzenie dodatkowego instrumentu finansowego wsparcia dla inwestorów dokonujących wraz z przedsięwzięciem termomodernizacyjnym wzmocnienia warstw fakturowych w budynkach wybudowanych w technologii wielkopłytowej,
• zwiększenie intensywności wsparcia samorządów gminnych realizujących przedsięwzięcia remontowe, ze szczególnym uwzględnieniem budynków zabytkowych,
• promowanie kompleksowych inwestycji obejmujących obok termomodernizacji również montaż mikroinstalacji odnawialnego źródła energii,
• uproszczenie zasad ubiegania się o premię termomodernizacyjną i umożliwienie wykorzystania w większym stopniu środków własnych inwestorów,
• zwiększenie dostępności premii kompensacyjnej,
• wprowadzenie innych rozwiązań dostosowujących ustawę z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (DzU z 2018 r. poz. 966 oraz z 2019 r. poz. 51), zwaną dalej “ustawą”, do obecnych uwarunkowań prawnych i ekonomicznych oraz eliminujących wątpliwości interpretacyjne.

Komentarze do nowych regulacji

Wprowadzenie dodatkowego instrumentu finansowego wsparcia dla inwestorów dokonujących wraz z przedsięwzięciem termomodernizacyjnym wzmocnienia warstw fakturowych w budynkach wybudowanych w technologii wielkopłytowej

Proponowane uzupełnienie ustawy związane jest z wynikami badań przeprowadzonych przez Instytut Techniki Budowlanej dotyczących stanu technicznego budynków wielkopłytowych. Raport wykazał, że pod względem konstrukcyjnym budynki te są bezpieczne. Niestety w wielu przypadkach można zaobserwować, że elementy stalowe, które łączą warstwę konstrukcyjną ściany zewnętrznej z warstwą fakturową, tzw. wieszaki, mogą być źródłem awarii. Elementy te bowiem w procesie wytwarzania prefabrykatów ściennych były częstokroć wykonywane ze stali o właściwościach innych niż określone w projekcie (z materiału niższej jakości). Dodatkowo błędy wykonawcze sprawiały, że na etapie użytkowania wieszaki były narażone na działanie wilgoci, co mogło wywołać procesy korozyjne. W przypadku gdy wieszaki są skorodowane, ich nośność jest mniejsza niż zakłada projekt. Stąd, gdy wykonuje się ocieplenie ścian, a tym samym zwiększa obciążenia, które mają zostać przeniesione przez wieszaki, wzrasta ryzyko awarii polegające na zrywaniu się wieszaków.

W związku z powyższym istotne jest, aby przy prowadzeniu prac termomodernizacyjnych wykonać dodatkowe połączenia warstwy fakturowej z warstwą konstrukcyjną ścian zewnętrznych. Połączenia takie wykonuje się przy pomocy dostępnych na rynku kotew stalowych. Wykonanie takich połączeń w budynkach wielkopłytowych może stanowić ok. 38-46% wartości przeprowadzenia termomodernizacji, a więc znacząco zwiększa wartość całej inwestycji. Dlatego też, aby zachęcić właścicieli budynków wielkopłytowych do wykonania dodatkowych połączeń warstwy fakturowej z warstwą konstrukcyjną płyt, w projekcie ustawy zaproponowano, aby na prace te możliwe było uzyskanie wsparcia w wysokości 50%. W projekcie wskazano katalog czynności, które składają się na wykonanie takiego połączenia: wykonanie dokumentacji technicznej, nabycie materiałów oraz przeprowadzenie robót.

Należy przy tym zauważyć, że dodatkowe wsparcie może zostać udzielone jedynie w przypadku, gdy z audytu energetycznego będzie wynikało, że po przeprowadzeniu termomodernizacji budynek będzie spełniał wymagania minimalne w zakresie oszczędności energii i izolacyjności cieplnej, określone przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU z 2019 r. poz. 1065) na poziomie odpowiadającym wymaganiom w okresie od dnia 31 grudnia 2020 r., a więc na poziomie, jaki odpowiada budynkowi o niemal zerowym zużyciu energii.

Dodatkowe wsparcie zwiększa wysokość premii termomodernizacyjnej. Jest więc wypłacane jako spłata części kredytu zaciągniętego na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy Bankowi Gospodarstwa Krajowego przysługuje wynagrodzenie prowizyjne równe 0,6% kwoty przyznanej premii, obejmującej również premię z tytułu montażu kotew wzmacniających.

Z tym nowym narzędziem wsparcia wiąże się zmiana w zakresie dokumentów wymaganych przy wniosku o przyznanie premii termomodernizacyjnej. W przypadku wykonywania wraz z przedsięwzięciem termomodernizacyjnym robót polegających na wykonaniu dodatkowego połączenia warstwy fakturowej z warstwą konstrukcyjną warstwowych ścian zewnętrznych w budynkach wielkopłytowych katalog wymaganych dokumentów zostanie rozszerzony o obowiązek załączenia dokumentacji technicznej doboru i rozmieszczenia kotew oraz kalkulacji kosztów takiej inwestycji, zgodnie z zakresem dofinansowywanych prac.

Zwiększenie intensywności wsparcia samorządów gminnych realizujących przedsięwzięcia remontowe, ze szczególnym uwzględnieniem budynków zabytkowych

W ramach aktualnie obowiązujących przepisów samorządy gminne mogły ubiegać się o premię termomodernizacyjną na równi z innymi właścicielami i zarządcami budynków (głównie spółdzielniami mieszkaniowymi i wspólnotami mieszkaniowymi). W praktyce gminy nie sięgały jednak po te możliwości. Zidentyfikowano dwie podstawowe bariery zniechęcające gminy do korzystania ze środków Funduszu Termomodernizacji i Remontów:

• zbyt niską intensywność wsparcia w stosunku do istniejących potrzeb termomodernizacyjno-remontowych i stanu technicznego zasobów komunalnych,
• obowiązek zaciągnięcia kredytu na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, co zwiększa trudności gmin z dotrzymaniem limitów zadłużenia określonych w przepisach o finansach publicznych.

Nowelizacja przepisów stawia sobie za cel m.in. poprawę warunków udzielania wsparcia jednostkom samorządu terytorialnego, które podejmą się modernizacji komunalnych zasobów mieszkaniowych. Aby zrealizować ten cel, zaproponowano instrument wspierający przedsięwzięcia poprawiające stan techniczny komunalnych budynków wielorodzinnych z ich jednoczesną termomodernizacją.

W wyniku przeprowadzonej w 2014 r. kontroli gospodarowania najstarszymi zasobami budynków komunalnych Najwyższa Izba Kontroli wskazała jako konieczne wprowadzenie rozwiązań systemowych służących stworzeniu instrumentu finansowego zasilanego środkami z budżetu państwa, wspierającego działania gmin (zarządców) w zakresie kompleksowych remontów i modernizacji najstarszego zasobu komunalnego. Instrument taki miałby służyć poprawie stanu technicznego, bezpieczeństwa i warunków zamieszkiwania w tego rodzaju obiektach. Stały niedobór środków na przeprowadzanie remontów i modernizację budynków powodował bowiem pogarszanie ich stanu technicznego, co w konsekwencji prowadziło do rezygnacji z przeprowadzania remontów i konieczności podejmowania decyzji o ich wyłączeniu z użytkowania, a następnie rozbiórki lub sprzedaży zdekapitalizowanych obiektów z zasobu mieszkaniowego gmin. Jednocześnie relatywnie niski w stosunku do potrzeb poziom wsparcia przedsięwzięć termomodernizacyjnych i remontowych ze środków Funduszu Termomodernizacji i Remontów sprawiał, że instrument ten nie był wykorzystywany do poprawy stanu technicznego zasobów budynków komunalnych. Należy także wskazać, że występujące w budynkach wielorodzinnych zjawisko ubóstwa energetycznego koncentruje się przede wszystkim w zasobach komunalnych. Poprawa stanu technicznego tych zasobów będzie więc jednocześnie stanowiła ważny wkład w ograniczanie zjawiska ubóstwa energetycznego.

W związku z powyższym w przepisie określającym kto może ubiegać się o premię remontową usunięto wyliczenie, które skutkowało wykluczeniem jednostek samorządu terytorialnego z takiej możliwości. W ten sposób katalog podmiotowy inwestorów jest tożsamy w przypadku premii termomodernizacyjnej i premii remontowej. Dodatkowo w przypadku przedsięwzięć remontowych realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego lub spółki należące w 100% do samorządu gminnego, wysokość premii remontowej może wynieść nawet 50% kosztów przedsięwzięcia remontowego. W przepisie wskazano, że o podwyższoną premię można się ubiegać w przypadku przedsięwzięć, które dotyczą:

• wyłącznie budynków wielorodzinnych, których jedynym właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego,
• gmin znajdujących się w województwach, które przyjęły uchwały antysmogowe,
• budynków, w których w ramach wspieranego przedsięwzięcia zostanie zmodernizowany system grzewczy, lub które zostaną podłączone do sieci ciepłowniczej (jeżeli budynek znajduje się na obszarze umożliwiającym takie podłączenie).

Co więcej, dla budynków komunalnych, które są wpisane do rejestru zabytków lub znajdują się na obszarze wpisanym do rejestru zabytków, premia wynosi 60%. Związane jest to z tym, że przedsięwzięcia termomodernizacyjne lub remontowe w takich budynkach wymagają dodatkowych nakładów wynikających z zaleceń konserwatora. Najczęściej termomodernizacji nie można zrealizować tradycyjnym sposobem i należy zastosować inne, bardziej kosztowne techniki, wymagające również zatrudnienia wyspecjalizowanych firm budowlanych, których usługi są droższe.

Z uzupełnieniem instrumentarium systemu wsparcia termomodernizacji i remontów o nowy instrument wsparcia samorządów gminnych wiąże się również zmiana proceduralna, dotycząca katalogu dokumentów i oświadczeń dostarczanych przez potencjalnego beneficjenta w ramach ubiegania się o wsparcie publiczne.

Promowanie kompleksowych inwestycji obejmujących obok termomodernizacji również zakup i montaż odnawialnych źródeł energii

W projektowanej ustawie zaproponowano, aby w przypadku, gdy inwestor w ramach termomodernizacji zdecyduje się na zamontowanie mikroinstalacji odnawialnego źródła energii, premia termomodernizacyjna wzrastała do 21% kosztów inwestycji.

W proponowanym przepisie określono minimalną moc zainstalowanej instalacji. W ten sposób ma zostać osiągnięty cel polegający na wsparciu tych inwestorów, którzy faktycznie będą pokrywać przynajmniej część zapotrzebowania na energię elektryczną ze źródeł odnawialnych i tym samym zmniejszą zapotrzebowanie na energię pierwotną ze źródeł nieodnawialnych. Dolne limity zainstalowanej mocy mają na celu wyeliminowanie przypadków, gdy dany inwestor instaluje minimalną moc tylko po to, aby skorzystać z dodatkowego wsparcia prowadzonej termomodernizacji. Górny limit zainstalowanej mocy wynika natomiast z definicji “mikroinstalacji”, która znajduje się w ustawie z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (DzU z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.) i wynosi 50 kW.

Uproszczenie zasad ubiegania się o premię termomodernizacyjną i remontową i umożliwienie wykorzystania w większym stopniu środków własnych inwestorów

Zmiany wprowadzane w celu uproszczenia zasad ubiegania się o premię termomodernizacyjną i remontową oraz umożliwiające wykorzystanie w większym stopniu środków własnych właściciela lub zarządcy budynku, znajdujących się np. na funduszu remontowym, obejmują:

• uproszczenie sposobu obliczania premii termomodernizacyjnej i remontowej, przez rezygnację z podwójnego odnoszenia jej maksymalnego limitu zarówno do kredytu, jak i kosztu inwestycji. W ramach aktualnej propozycji premia będzie stanowiła stały odsetek kosztów przedsięwzięcia. W przypadku premii termomodernizacyjnej zrezygnowano również z warunku, że premia powinna stanowić maksymalnie dwukrotność rocznych oszczędności energii. Obowiązujący dotychczas sposób wyznaczania wysokości premii termomodernizacyjnej stymulował bowiem realizowanie inwestycji o krótszych okresach zwrotu i był odpowiedni w początkowym okresie wspierania przedsięwzięć termomodernizacyjnych, promując wzrost zainteresowania termomodernizacją budynków. Obecnie zainteresowanie to jest na tyle szerokie, że uzasadnione jest promowanie odpowiednio głębokich i kompleksowych termomodernizacji, o dłuższych od kilkuletniego okresach zwrotu.
• wprowadzenie zastrzeżenia, że kredyt udzielany przez banki współpracujące z BGK powinien stanowić co najmniej 50% kosztów przedsięwzięcia termomodernizacyjnego lub remontowego. Oznacza to, że inwestorzy będą mogli w większym stopniu wykorzystać środki własne (np. zgromadzone na funduszu remontowym) bez ryzyka zmniejszenia wysokości premii. Jednocześnie określenie minimalnego udziału kwoty kredytu w kosztach inwestycji ma na celu zapobieżenie sytuacjom, w których inwestycja byłaby realizowana z minimalnym udziałem kredytu, tylko w celu uzyskania premii. Obniżenie kwoty kredytu zniechęcałoby również instytucje finansowe do udziału w programie. Warto przy tym wskazać, że instytucje te pełnią nie tylko rolę dostarczyciela środków kredytowych, ale również odgrywają rolę pośrednika przy przyjmowaniu wniosków o premie remontowe i termomodernizacyjne.

Zwiększenie dostępności premii kompensacyjnej

W projekcie zaproponowano także zmiany w zakresie udzielania premii kompensacyjnej. Instrument wsparcia w formie premii kompensacyjnej wymaga bowiem posiadania środków własnych lub zdolności kredytowej odpowiednich do sfinansowania przedsięwzięcia remontowego. Zatem jest on niedostępny dla części uprawnionych, którzy nie są w stanie pozyskać środków nawet w wysokości przysługującej im premii.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, w odniesieniu do budynku mieszkalnego albo części budynku mieszkalnego, premia kompensacyjna przysługuje jeden raz. BGK przekazuje premię kompensacyjną po wykorzystaniu kwoty kredytu w wysokości nie niższej niż wysokość przyznanej premii kompensacyjnej lub po poniesieniu przez inwestora wydatków na realizację przedsięwzięcia lub remontu zgodnie z zakresem rzeczowym określonym w dokumentach dołączonych do wniosku o przyznanie premii kompensacyjnej, w wysokości nie niższej niż wysokość przyznanej premii kompensacyjnej. Przeciętna wysokość premii kompensacyjnej wyniosła w 2018 r. ok. 125,6 tys. zł. Pozyskanie źródła finansowania w wysokości nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych okazuje się jednak zbyt trudne dla części inwestorów uprawnionych do premii kompensacyjnej, stanowiąc dla nich niemożliwą do pokonania barierę w korzystaniu z przysługującego im uprawnienia.

W związku z powyższym projekt zakłada wprowadzenie możliwości wypłaty premii kompensacyjnej w ratach, wraz z postępami przedsięwzięcia remontowego. Rozwiązanie to poprawi dostępność premii kompensacyjnej, gdyż pozwoli na realizację przedsięwzięcia przy istotnie niższym zaangażowaniu środków finansowych. Przykładowo, gdyby inwestor miał możliwość uzyskania wypłaty premii kompensacyjnej w ratach wynoszących co najmniej 25% wysokości tej premii, to posiadając dostęp do źródła finansowania w wysokości np. 30 tys. zł, będzie mógł zrealizować przedsięwzięcie uprawniające do premii kompensacyjnej w wysokości 120 tys. zł, a więc w wysokości, która obecnie wymagałaby dostępu do czterokrotnie większego źródła finansowania.

W konsekwencji wprowadzenia tej zmiany projekt przewiduje dostosowanie treści przepisu art. 21 ust. 3, w którym wprost wskazuje się, że BGK potrąca należne mu wynagrodzenie prowizyjne z kwoty pierwszej transzy premii kompensacyjnej przekazywanej inwestorowi.

Wprowadzenie innych rozwiązań dostosowujących ustawę do obecnych uwarunkowań prawnych i ekonomicznych oraz eliminujących wątpliwości interpretacyjne

Wśród pozostałych zmian w projekcie, wpływających na prawidłowe funkcjonowanie systemu wsparcia termomodernizacji i remontów, zaproponowano następujące zmiany:

• jednoznacznie określono, że wsparcie publiczne w formie premii termomodernizacyjnej lub premii remontowej może być przekazane pod warunkiem, że na prowadzone działania nie uzyskano wsparcia z innych środków publicznych (rozumianych zarówno jako środki krajowe, jak i środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej),
• w celu uniknięcia podwójnego finansowania uzależniono przyznanie premii od złożenia przez inwestora składającego wniosek o przyznanie premii oświadczenia, że kredyt na sfinansowanie przedsięwzięcia nie jest przeznaczony na sfinansowanie prac, na które uzyskano wsparcie ze środków publicznych,
• jednoznacznie określono, że premia termomodernizacyjna ulega proporcjonalnemu obniżeniu w przypadku, gdy w budynku znajdują się inne lokale niż mieszkalne (np. lokale usługowe),
• uwzględniono aktualne przepisy dotyczące pomocy publicznej.

W ustawie zaproponowano również wprowadzenie maksymalnego limitu wydatków budżetu państwa na zasilenie Funduszu Termomodernizacji i Remontów, z przeznaczeniem na sfinansowanie premii termomodernizacyjnych, remontowych i kompensacyjnych. Warto podkreślić, że zaproponowane limity dotyczą zarówno obecnej działalności tego Funduszu, jak i nowo wprowadzanych zmian zwiększających zakres wydatków na poszczególne rodzaje premii. Organem monitorującym wykorzystanie limitu wydatków jest minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa.

Z uwagi na spodziewaną kwotę wolnych środków, które powinny pozostać w Funduszu Termomodernizacji i Remontów w 2019 r., nie przewidziano konieczności dokonania dodatkowego zasilenia tego Funduszu w 2020 r.
W ustawie nie wprowadzono dodatkowego mechanizmu korygującego w przypadku przekroczenia limitu wydatków. Obecnie bowiem, zgodnie z art. 16, ustawa określa sposób postępowania w przypadku przekroczenia limitów premii.

W projekcie wskazano, że do spraw w zakresie ubiegania się o przyznanie premii termomodernizacyjnej, remontowej lub kompensacyjnej zastosowanie mają dotychczasowe przepisy. Regulacja ta przesądza, że wszystkie sprawy wszczęte przez złożenie wniosku o przyznanie premii w dniu poprzedzającym dzień wejścia w życie projektowanej ustawy będą prowadzone na obecnie obowiązujących zasadach. Dzień wejścia w życie projektowanej ustawy określono na dzień 1 stycznia 2020 r.

Zawarte w projekcie ustawy regulacje nie stanowią przepisów technicznych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (DzU poz. 2039, z późn. zm.), dlatego też projekt ustawy nie podlega procedurze notyfikacji.

Projektowana ustawa jest zgodna z prawem Unii Europejskiej. Ustawa nie wymaga przedstawiania jej organom i instytucjom Unii Europejskiej w celu uzyskania opinii, dokonania powiadomienia, konsultacji albo uzgodnienia. W szczególności regulacja nie mieści się w zakresie przedmiotowym zagadnień podlegających konsultacjom z Europejskim Bankiem Centralnym, zgodnie z art. 2 ust. 1 decyzji Rady z dnia 29 czerwca 1998 r. (98/415/WE) w sprawie konsultacji Europejskiego Banku Centralnego udzielanych władzom krajowym w sprawie projektów przepisów prawnych (Dz. Urz. UE L 189 z 03.07.1998, s. 42).

Zgodnie z art. 5 ustawy dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (DzU z 2017 r. poz. 248, z późn. zm.) oraz § 52 uchwały nr 190 Rady Ministrów z dnia 29 października 2013 r. – Regulamin pracy Rady Ministrów (M.P. z 2016 r. poz. 1006, z późn. zm.) projekt ustawy został zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Rządowego Centrum Legislacji, w serwisie Rządowy Proces Legislacyjny. W procesie legislacyjnym nie zostały wniesione zgłoszenia lobbingowe.

Oprac. na podstawie informacji ze strony www.sejm.gov.pl